Geef nooit korting??

In Arabische landen, het Verre Oosten en in de wereld van mijn vader is afdingen een natuurlijke gewoonte.

Netto/netto

Toen hij vorige maand een inloopdouche bestelde – in één dag geplaatst, ja die van de reclame – ging dat voor de man van Molenaar die langs kwam, niet zonder slag of stoot. Nadat pa een korting had binnengehaald, plaatste hij wat verderop in het gesprek de opmerking: “Ik heb nog steeds niet de indruk dat ik nu een netto/netto prijs heb”. Wat dat ook mag betekenen (iets uit de oude doos) het was voor de Molenaar-man peentjes zweten. En aan het eind van het liedje hád vader die extra korting. Sympathiek lijkt het niet.

Handelsgenen

Wij werden thuis opgevoed met ”Als er een prijs op staat, wil dat niet zeggen dat je hem daarvoor kopen moet…” En “Als je een pak koopt, biets je er een stropdas bij”. Mijn opa had een brandstoffenhandel (kolen, turf en later olie) en ook die handelsgenen heeft mijn vader. Voeg daarbij een stukje naoorlogse krapte én een groot gezin… daar had de Molenaar-man dan allemaal mee te dealen.

Persoonlijk

Jos Burgers schreef ooit het boekje ‘Geef nooit korting’ wat ik een goed boekje vond. Ik herinner mij (boekje uitgeleend en niet meer terug gehad) dat hij meer zag in toegevoegde waarde (allerlei extra’s) dan in reductie. En ik geloof het niet meer zo. Zeker… toegevoegde waarde, ik hamer erop voor zaaltjes, en wel zo dat de toegevoegde waarde iets persoonlijks krijgt. Het gevoel van ”Dit doe ik speciaal voor u”. En ik noem dan voorbeelden.

Maar de mogelijkheid tot afdingen is óók toegevoegde waarde. Voor velen van ons niet; mijn exgenoot geneerde zich ervoor en ging een eindje verderop in de winkel staan als ik dat pad in sloeg met de verkoper. Maar ik ken er genoeg die van dat spel houden: Erik van der Schaar, Ria Waalewijn, Kees Heek… en natuurlijk mijn broers.

Speciaal

En ik snap dat je bij ketens als de Hema en de Blokker niet af kan dingen. Maar ik daag speciaalzaken uit dit spel met klanten aan te gaan, als men daar een poging toe doet. Een paar tips:

• Zorg dat het een spel is, dat erbij gelachen wordt. Dan is het spel van loven en bieden leuk en voor de klant een reden om terug te keren. Zich aan de verkoper te verbinden en wordt het geen onsympathiek getouwtrek, zoals bij de douche van pa. Een harde onderhandeling.
• Als je korting geeft kun je ook gebruik maken van ‘de wet van wederkeer’. Jij krijgt van mij die korting, maar dan moet jij zorgen voor…. Ruilen dus. Je haalt er zelf ook een zeker voordeel uit. Voelt als win-win.
• Kijk eens het programma Salvage Hunters op Discovery. Het inspireert mij.

Kringloop

Dé plek waar naar mijn stellige overtuiging het afdingen als de sodemieter moet terugkeren is de Kringloop. Ik koop er wel eens spullen voor een theaterstuk. Maar bij elke poging tot een deal krijg ik in onze vestiging te horen “Nee meneer, de prijs die erop staat is de prijs”. Lullo’s. Ik dacht dat de Kringloop een soort Waterlooplein dicht bij huis was. Een marktplaats waar nog iets met een leuke handje-klap te koop is.

Hé… Marktplaats… Ga ik daar toch heen. Daar kun je nog ouderwets opbieden en afdingen…

Lees ook: Hier word ik nu doodziek van en Warmte in koude privacy tijden