A great face…

Gouda. We zouden naar het filmhuis aldaar en pikten op de middag ervoor nog even wat winkels mee. We hoeven dan niets te hebben, we dwalen wat rond, en verstaan de kunst om misschien wel in zes, zeven winkels te komen, zonder iets te kopen. Erg he?

Maar ik beloof u, soms kopen we meer dan we gedacht hadden. We kwamen in de Kleiwegstraat. En we herinnerden ons hier vijf jaar geleden ook ‘zomaar’ gelopen te hebben.  We liepen toen ‘zomaar’ een kleine opticien binnen. Ik keek wel eens rond naar een andere bril maar ging dat zeker in mijn eigen woonplaats kopen. I.v.m. apk, advies, bijstellen… je kent het wel als brildrager.

‘Zo’n zeshonderd euro voor dit montuur én de glazen? Dat vind ik nu wel wat veel’ zei ik naar waarheid. Ik leef vaak op wat er op de lopende rekening staat en dat was toen even wat minder.

‘Welke verzekering heb je?’ Dat tutoyeren was er tijdens het bezoek al ingeslopen. Ze begon met ‘u’, maar de sfeer werd al gauw ‘je’. Heel mooi.

‘ONVZ’

‘In dat geval…’ ze kroop in de computer, kon mijn gegevens ophalen… ‘…krijgt u 50% vergoed, die ik meteen met u verreken’. Behalve dat ze een leuke collectie had, me formidabel had geholpen, en het brilletje had die mijn lief erg leuk vond, was die 50% het duwtje wat me deed kopen.

Notabene niet eens in mijn eigen stad, dus ik moet voor bril-APK naar Gouda.

Paar dagen later een sms-je: Je bril ligt klaar, Joke. In de winkel vroeg ze me een fotootje te mogen maken. ‘Voor op mijn site. Mag dat?’ Ja dat mag. De dag daarop, een kaart in de bus. (Zo’n gleuf in de voordeur, weet je nog?) ‘A great face deserves a great frame.’ Handgeschreven adres, met een handgeschreven hartje. Natuurlijk doet ze dat bij elke klant. Maar dat is ook haar werkplezier.

Klanten boeien en binden. Heel wat anders dan het getverde-standaard-nep-klantvriendelijkheids-spuug-ik-geloof-er-geen-zak-van-mailtje: “Geachte Andre Troost, Dank voor de aankoop van een bril in één van onze filialen. We zijn blij dat u voor ons gekozen hebt…enz.….”  Doe mij Joke maar.

Om allerlei redenen (deze zijn bij de redactie bekend) is Joke opgehouden met haar winkeltje. Kom je in de Kleiwegstraat, vanaf de grote winkelstraat gelopen na 100 m aan je rechterhand, zie je een uithangbril hoog aan de gevel. En op het raam een bril geplakt. Die zit er nog op. In het nu-niet-meer-winkeltje woont een andere vriendelijke mevrouw… met hele grote hond. Ik schrok…