Tackelen dat mens!

Als kind vond ik achteruitrijden met een skelter al mooi. Tegensturen, inparkeren tussen zandbak en heg… heerlijk. Dat gevoel borrelt op nu ik in die grote kantoorboekhandel op een bedrijventerrein in Schiedam achterwaarts de bocht neem. Zittend in een bureaustoel, mezelf achteruit voortduwend met mijn gympen. Ik schakel door naar twee, maak een klein rondje; de gang uit, twee keer links een andere gang in, aan het eind opnieuw links, links, en parkeer keurig in op mijn uitgangspunt. Geen verkoper reageert. Niemand ziet het; gebogen over hun werkjes.

Verkoopteam

Ik was neergeploft in die stoel. Daarom zitten alle stoelen bij Leen Bakker en Ikea lekker: je bent moe van het shoppen. In twintig minuten had ik elk pad van de zaak gehad, trappen op en af, snuffelen naar van alles en zoeken naar zo’n speciale rug-correctie-kantoor-kruk. Het is hier een grote kantoorartikelenzaak met meerdere verdiepingen. Het verkoopteam (2 dames) zijn druk met een nieuwe kassarol, de monteur van de Starbucks koffiemachine (wat een lekker ding), en twee stagiaires bezig te houden. Ze lopen rond met bestellijsten o.i.d. Dat is hun werk. Ik wordt letterlijk gepasseerd door een dame, één die het vak verstaat, dit werk al 26 jaar doet en de handen uit de mouwen weet te steken, hoor ik later. Dit straalt ze ook uit als ze langs marcheert. Kortom, een dame die weet waar ze de monsters haalt.  

Tackelen

Met het gevoel dat ik ook figuurlijk gepasseerd word, wil ik opstaan om een van de dames toch maar in hun werkzaamheden te storen. Maar wacht… daar komt ze weer terug gestapt. Kordaat. Ik twijfel nog; aanspreken of tackelen? Mijn rechterbeen staat gespannen om toe te steken. Plots houdt ze in en zegt: “Boven hebben we ook nog kantoor-meubels hoor!” en sjouwt door. Ik ben te laat met een ad rem “Ik ben al op de terugweg mevrouw, en loop hier al 20 minuten”, en helemaal te laat met mijn tackle…

Kassa

Ik moet opeens denken aan een Xenos winkel waar ik rond 1 uur de winkel binnenstapte en de enige klant was. De dame, een vijftiger, druk bezig met vullen in de buurt van de kassa komt naar mij toe als ik een prulletje wil afrekenen. “Rustig he..?” zei ik. “Gelukkig wel” zei ze. “Anders kom ik niet aan mijn werk toe”.

I hate to say it: Maar die vastgeroeste vijftigers als de twee bovengenoemde moeten, ik zeg moeten, als de sodemieter gebrainwashed worden!! Van jaren 90 gedrag naar nu! Of anders opsodemieteren.

Van transactie naar relatie-verkoop. Dat heeft deze tijd nodig. En dat kan trouwens ook als vijftiger…