Hudson’s Bay of Nee 

Hudson’s Bay of Nee 

Natuurlijk was ik in het najaar van 2017 al een paar keer op bezoek geweest bij onze nieuwe immigrant. In Almere en Leiden. En natuurlijk ben ik geen visionair als Paul Moers die doorgaans met enkele roffelende uitspraken het succes dan wel het manco van een overname of nieuwkomer in de Hollandse retail voorspelt. Desalniettemin waagde ik me links en rechts ook aan forse uitspraken over de pelshandelaar uit Canada. (Aan de Hudsonbaai, sinds 1670).

Ik vond:

  • wel erg veel personeel (in mooie pakjes) ten opzichte van het handje vol klanten wat nieuwgierig rondstapte. Klein handje;
  • de gangpaden wel uitnodigen tot een leuk stukje schaatsen… breed, kaal, wit…;
  • wel erg veel kubieke meters lucht ten opzichte van het aantal uitgestalde artikelen. 1 kuub per damestasje. Hoe het de uitstraling ook opwaardeerde…;
  • de conclusie wel kloppen, van twee wat volks uitziende Leidse vriendinnen van in de zestig: “Aan de prijs hoor!” “Zeg dat…” terwijl ze een damesschoen met naaldhak terug zette op het plateautje. Een schoentje waarvan ik inschat dat zij bij het dragen ervan… er doorheen zal zakken;

Misschien verwachtte ik een V&D zoals die er uit had kunnen zien mits ze op tijd geschakeld en geaccelereerd hadden. Het kan dus aan mijn perceptie liggen hoe ik er naar keek… maar in hun toekomst hier zag ik niets. “Dit houden ze zo niet vol” blaatte ik tegen een verkoop-directeur na een optreden, en vond gelukkig zijn bijval.

En zeg nu zelf: zo creëer je naar mijn idee toch de wel-kijken-niet-kopen-klant? Moet het niet iets ‘platter’, iets lager geprijsd, iets minder lucht en meer product? Noemde ik net het woord ‘volks’? Zonder dat ik vanDale erop na sla om dit woord correct te laden… dat miste ik wellicht. Een warenhuis voor het volk. Iets minder Bijenkorf-uitstraling. Iets voller. Fijne koopjes tussen het wat hogere segment. Dat verleid worden nog betaalbaar is. Zonder te vervallen in uitpuilende jaren 90 winkels.

hb1

Vorige maand was ik in Leiden en nieuwsgierig naar een tweede ervaring bij Hudson’s. Ik werd verrast door de wat huiselijker aankleding, minder afstandelijk, échte koopjes en de drukkere gangpaden. (Het was weer op een zaterdag).  En zag ik nu die twee Leidse vriendinnen op naaldhakken lopen..?

hb3

Dus ja… ik werd meer verleid. Alleen effe niet door het personeel. Afwachtend en druk bezig met elkaar en (potverdorie, het wordt een klassieker) met hun mobieltjes. Elkaar filmpjes laten zien en ginnegappen. Ik hield ze al effe in de gaten die twee, en toen ik de ingeving kreeg dit stiekem vast te leggen…liep de collega net weg.

Geef die gasten een tablet met verkoop tools als webshop,  kassafunctie en customer-journey programma’s en verbied (heel ouderwets ja) die kut-mobieltjes. Inleveren! In een kluis voor je de vloer opgaat.

Maar toch, Hudson’s Nee wordt voor mij misschien wel Hudson’s Stay.

Lees ook:

In memoriam

Tackelen dat mens!

Hou van handhavers

 

About The Author

mm
Andre

CONTACT


andretroost@klantengek.nl