Hou van Handhavers

Handhavers. Of BOA’s of hoe heten ze. ‘De hoeders van de wet’ in het Vlaams, of in ieder geval een afdeling daarvan. De mannen en vrouwen van orde en precisie die binnen de bebouwde kom alles wat op wielen in de parkeerstand staat in de plooi houden. Ik kan dan écht houden van zo’n iemand, die de vaardigheid bezit om duidelijk te zijn, inclusief de mildheid van een vriendelijk terechtwijzende vader. De aanwezigheid van de persoon corrigeert al zoveel in ons gedrag. Ik trof er onlangs een in Noorwijk. Van die man hou ik. Meer willen helpen dan schrijven.

Er is ook een andere kaliber. Ik kan me niet voorstellen dat de handhaver die ik onlangs op mijn stoep trof een man zou zijn die op zijn strepen zou gaan staan, wanneer zijn buurman de geleende trap twee dagen later terug zou brengen dan afgesproken. Hij had gezegd “Geeft niets Theo, had ‘m toch niet nodig”, of iets dergelijks… Hartelijk, zoals het hoort tussen mensen. Die ochtend daarna, zo fantaseer ik, trok hij zijn handhaverspakje aan, veranderde in een HandhaversHulk en schreef op mijn stoep een bon uit, ten nadele van de eigenaar van dat witte busje met kromgetrokken parkeervergunning.

Dat busje was mijn bezit, met elk kwartaal een nieuw pasje over de post voor achter de voorruit. Dat wisselen van het pasje was ik vergeten besefte ik toen ik de Hulk bij thuiskomst subtiel de wisser zag lichten. Een dag te laat. “Ik heb de nieuwe liggen hoor, wacht ik pak ’m even.” “Niet nodig meneer, achterop de bon staat hoe u kunt reclameren”. De daaropvolgende 10 minuten week hij geen duimbreed van de formele regel af. Liep zelfs langzaam door en ik volgde hem, al pratend als Brugman, want ik kende de tarieven.

Wanneer je kunt aantonen met je nieuwe en betaalde vergunning, dat je ‘recht’ hebt op het parkeren hier, maar alleen één dag te laat bent met de wissel achter de voorruit… dan mis ik zo de man uit Noorwijk.

Ik heb een hekel aan het begrip ‘recht hebben op’. Een Malie-veld-woord, als je begrijpt wat ik bedoel en daar ben ik niet zo van. Het gekke is dat ik het opeens gebruikte. En de neiging had “ga boeven vangen” te roepen. Als weerwoord tegen de puriteinse BOA. Trouwens, dat zou niet kloppen. Dat is een ander pakkie.

Regels en duidelijkheid… niets mis mee. Maar zonder wat mildheid en begrip verharden die regels de samenleving. Ook bij mij opeens. Bah! En ik wil nog wel van ze BOA’s houden… Burgers zijn ook klanten. Behandel klanten menselijk. Nog eens beter voor je Gemeente imago ook.